Dekarburizasiya polad və digər karbon tərkibli ərintilərin istilik müalicəsi zamanı baş verən ümumi və problemli bir hadisədir. Oksidləşməni təşviq edən mühitlərdə yüksək temperaturlara məruz qaldıqda materialın səth qatından karbon itkisinə aiddir. Karbon poladda kritik elementdir, onun gücünə, sərtliyinə və aşınma müqavimətinə kömək edir. Buna görə də, dekarburizasiya mexaniki xüsusiyyətlərin azalmasına, səthin deqradasiyasına və ümumi məhsulun keyfiyyətinə səbəb ola bilər. İstilik müalicəsində dekarburizasiyanı effektiv şəkildə həll etmək üçün bir sıra üsullar və profilaktik strategiyalar istifadə edilə bilər.
1. Atmosferə Nəzarət
Dekarburizasiyanı azaltmağın ən təsirli yollarından biri istilik müalicəsi zamanı soba atmosferinə nəzarət etməkdir. Dekarburizasiya, poladdakı karbonun oksigen və ya karbon dioksid kimi digər qazlarla reaksiya verərək səthdən çıxan karbon monoksit və ya karbon dioksidi əmələ gətirdiyi zaman baş verir. Bunun qarşısını almaq üçün inert və ya azaldıcı atmosferdən istifadə edilməlidir. Ümumi qazlara azot, arqon və ya hidrogen daxildir ki, bu da karbon itkisi riskini minimuma endirərək oksigensiz bir mühit yaradır.
Bəzi istilik müalicəsi proseslərində polad səthi ilə reaksiya verə biləcək qazların mövcudluğunu tamamilə aradan qaldırmaq üçün bir vakuum sobası istifadə olunur. Bu üsul, hətta minimal dekarburizasiyanın qəbuledilməz olduğu yüksək dəyərli komponentlər üçün xüsusilə təsirlidir. Alternativ olaraq, karbonla zəngin qazların istifadə olunduğu karbürləşdirici atmosferlər potensial dekarburizasiyaya qarşı duraraq səthdəki karbon səviyyələrini saxlamağa və ya hətta artırmağa kömək edə bilər.
2. Qoruyucu örtüklərin istifadəsi
Qoruyucu örtüklərin tətbiqi materialı dekarburizasiyadan qorumaq üçün başqa bir yoldur. Seramik pastalar, mis örtüklər və ya xüsusi boyalar kimi örtüklər karbonun səthdən çıxmasına mane olan fiziki maneələr kimi çıxış edə bilər. Bu örtüklər xüsusilə uzun istilik müalicəsi dövrlərindən keçən hissələr və ya yüksək oksidləşdirici mühitlərə məruz qalan komponentlər üçün faydalıdır.
3. İstilik müalicəsi parametrlərinin optimallaşdırılması
Dekarburizasiya temperaturdan asılıdır, yəni temperatur nə qədər yüksək olarsa, karbonun polad səthindən çıxma ehtimalı bir o qədər yüksəkdir. İstilik müalicəsinin temperaturlarını və vaxtlarını diqqətlə seçməklə, dekarburizasiya riskini minimuma endirmək olar. Proses temperaturunun aşağı salınması və ya yüksək temperaturda məruz qalma müddətinin azaldılması karbon itkisinin həcmini əhəmiyyətli dərəcədə azalda bilər. Bəzi hallarda, uzun dövrlər zamanı aralıq soyutma da faydalı ola bilər, çünki bu, materialın dekarburizasiya şərtlərinə məruz qalma müddətini azaldır.
4. Müalicədən sonrakı Proseslər
Profilaktik tədbirlərə baxmayaraq, dekarburizasiya baş verərsə, karbürləşdirilmiş təbəqəni çıxarmaq üçün səthin üyüdülməsi və ya emal kimi sonrakı emal prosesləri istifadə edilə bilər. Bu, sərtlik və aşınma müqaviməti kimi səth xüsusiyyətlərinin kritik olduğu tətbiqlərdə xüsusilə vacibdir. Bəzi hallarda, səth təbəqəsində itirilmiş karbonu bərpa etmək üçün ikinci dərəcəli karbürləşdirmə prosesi tətbiq oluna bilər və beləliklə, istənilən mexaniki xüsusiyyətləri bərpa edə bilərsiniz.
İstilik emalında dekarburizasiya polad komponentlərin performansına və keyfiyyətinə əhəmiyyətli dərəcədə təsir göstərə bilən kritik bir məsələdir. Ocağın atmosferinə nəzarət etməklə, qoruyucu örtüklərdən istifadə etməklə, proses parametrlərini optimallaşdırmaqla və müalicədən sonrakı korreksiya üsullarını tətbiq etməklə, dekarburizasiyanın mənfi təsirlərini effektiv şəkildə minimuma endirmək olar. Bu strategiyalar emal edilmiş materialların nəzərdə tutulan möhkəmliyini, sərtliyini və davamlılığını saxlamasını təmin edir, nəticədə son məhsulun ümumi keyfiyyətini yaxşılaşdırır.
Göndərmə vaxtı: 31 oktyabr 2024-cü il
